Metody pracy

1. METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE

Główną ideą tej metody jest posługiwanie się ruchem, jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. Opracowany przez autorkę system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłym. Podstawowe założenia tej metody, to: rozwijanie przez ruch świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego kontaktu. Ma to na celu stworzenie dziecku okazji do poznania własnego ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, sprawności i możliwości ruchowych poprzez: dotyk i ruch oraz wzajemne relacje fizyczne i emocjonalne.

2. KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA PAULA DENNISONA

Metoda ta zwana też gimnastyką mózgu polega na wykorzystaniu naturalnego ruchu fizycznego, niezbędnego do organizowania pracy mózgu i ciała, w celu samostrukturalizującego uczenia się (doświadczenia) i twórczej samorealizacji jednostki poprzez różne specjalistyczne ćwiczenia ruchowe. Proste ćwiczenia fizyczne opracowane są w taki sposób, aby zintegrować pracę mózgu i ciała. Dzięki ćwiczeniom gimnastyki mózgu, wszystkie części mózgu, włączają się i mogą ze sobą współpracować. Naturalny rozwój fizyczny jest podstawą samodoskonalenia się nawyków: widzenia, słuchania, organizowania wewnętrznych czynności psychicznych, a także umiejętności, spontaniczności i działań twórczych.

Ruch fizyczny i rozwój intelektu szczególnie związane są ze sobą w dzieciństwie. Rozwój dziecka powinien toczyć się naturalną drogą, w oparciu o naturalne mechanizmy integracji myśli i ruchu. Podstawą metody kinezjologii są ćwiczenia nastawione na rozwój różnorodnych systemów koordynacji ruchu i funkcji psychofizycznych. Ćwiczenia wg Dennisona sprzyjają zatem ożywieniu podstawowych doświadczeń jednostki, w szczególności: wzrokowych, słuchowych i czuciowo- ruchowych, podtrzymując tzw. nawyki rozwojowe.

3. METODA EKSPRESJI RUCHOWEJ CARLA ORFFA

Autor tej metody wyszedł z założenia, że kulturę fizyczną dziecka należy rozwijać w ścisłej korelacji z kulturą rytmiczno-muzyczną oraz kulturą słowa. Nawiązuje on do tradycyjnych, zanikających we współczesnych czasach form zabaw, ćwiczeń i muzyki. Te właśnie ginące formy ruchowo-muzyczno-słowne zainteresowań dzieci znalazły się u podstaw nowej metody, której głównym celem i zadaniem jest wyzwolenie u dzieci tendencji do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej. Charakterystyczną cechą metody jest powiązanie muzyki z ruchem.

4. METODA AKTYWNOŚCI WEDŁUG M. & CH. KNILLÓW

Polega ona na sekwencji ruchów angażujących poszczególne części ciała w rytm muzyki. Dany ruch trwa chwilę, wkrótce potem zapowiadany jest kolejny, tak aby dziecko skojarzyło i rozpoznawało poszczególne sekwencje ruchowe. Ćwiczenia te pobudzają całą sferę sensomotoryczną dziecka, rozwijają jego procesy poznawcze i zachęcają do podejmowania wysiłku. Po każdym ćwiczeniu następuje odpoczynek przy spokojnej muzyce, przez co dziecko uczy się relaksacji, głębokiego oddychania i wyciszenia się.

5. METODA MALOWANIA DZIESIĘCIOMA PALCAMI

Twórczynią metody malowania palcami jest pedagog R.F.Show.

Walory tej metody to: pomoc w pokonywaniu lęku, uwolnienie się od zahamowań, wzmocnienie wiary we własne siły, pobudzanie ekspresji fantastycznej. Metoda ta oprócz cennych walorów terapeutycznych, ma również wartości diagnostyczne.

Obserwacji poddaje się szereg elementów, takich jak: ustosunkowanie się dziecka do tworzywa, elementów czasu i ruchu oraz zachowania się wobec kolorów. W trakcie zabawy, kolorem zgodnym z tą metodą, pozwalamy maluszkom na dowolną ekspresję twórczą. Dzieci zanurzają wszystkie paluszki w farbie przygotowanej na łatwo dostępnych dla nich tackach. Następnie pokrywają farbą, w wybrany przez siebie sposób, białe połacie kartek. Papier często mocujemy do podłoża (poziomego czy pionowego), aby ułatwić dzieciom ekspresję. U najmłodszych stosujemy kolory podstawowe, rozszerzając je w trakcie kolejnych zabaw o większą paletę barw. Niejednokrotnie pierwsze zabawy dzieci z tak przygotowanymi pomocami budzą ich niechęć przed pobrudzeniem i swobodnym zanurzeniem rąk w farbie. Jednak w miarę przyzwyczajania się maluszków do tego typu ekspresji – obserwujemy ich radość i nieograniczone wyzwalanie twórczego potencjału. Zdarza się, że w trakcie malowania dołączana jest muzyka, a także różnorodne wykorzystanie ruchu i przestrzeni.

6. METODA OPARTA NA TAŃCACH INTEGRACYJNYCH (WG KLANZA)

Są to zabawy ruchowe, które pozwalają maluszkom odnaleźć się w grupie, czerpać radość z ekspresji ruchowej połączonej z muzyką. W trakcie zajęć wykorzystujemy zarówno chustę animacyjną jak i odpowiednio uproszczone kroki taneczne. Często włączamy także zabawy relaksacyjne połączone z rozładowywaniem napięcia poprzez ruch. Nie mniej istotnym celem zabaw Klazny jest także integracja grupy, kształtowanie właściwych zachowań społecznych czy wprowadzanie pierwszych zabaw z podziałem na role.

7. METODY WSPIERAJĄCE ROZWÓJ EMOCJONALNY I SPOŁECZNY, OPARTE NA WSPÓŁPRACY Z RODZICAMI

W trakcie codziennej pracy z dziećmi staramy się aktywizować rodziców do współdziałania. Tworzymy specjalnie dla nich zajęcia i warsztaty z naszymi specjalistami, w trakcie których doskonalą swoje umiejętności dydaktyczno-wychowawcze poprzez zabawy z dziećmi. Pozwalamy im także uczestniczyć w działaniach żłobka bezpośrednio i pośrednio – poprzez współpracę w codziennych zajęciach np. przez wspólne organizowanie ważnych uroczystości (jak urodziny, święta), wyposażanie dzieci w potrzebne materiały, jak: zdjęcia domowników, babć i dziadków, ulubione książki czy inne aktualnie wykorzystywane materiały. Wszystko to pozwala tworzyć swoistą żłobkową społeczność, co integruje grupę, kształtuje właściwe wzorce zachowań, a zarazem ułatwia maluszkom adaptację, dając rodzicom poczucie osobistego zaangażowania i uczestnictwa w wydarzeniach placówki.

8. METODA AKTYWNEGO SŁUCHANIA MUZYKI WG BATII STRAUSS

Autorka metody pragnęła przybliżyć dzieciom muzykę klasyczną, co zapoczątkowało opracowanie tej metody. Dzieci słuchają utworu i wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc albo proste ruchy taneczne wg wskazówek nauczyciela.

To wszystko, a przede wszystkim towarzysząca muzyka sprawiają, że dzieci doskonale się przy nim bawią i poznają utwór muzyczny.

Aktywne słuchanie ma na celu przybliżenie muzyki klasycznej, uwrażliwienie na nią. Dzięki tej metodzie dzieci kształtują swoją wyobraźnię dźwiękową.

9. METODA MARII MONTESSORI

Istota pedagogiki Marii Montessori polega na stwierdzeniu, że każde dziecko jest inne i powinno rozwijać się według stworzonych przez siebie indywidualnych planów rozwojowych. W planach tych zapisane są jego możliwości, kompetencje i umiejętności, umożliwiające mu naukę samodzielną i efektywniejszą.